12 juli : Manuel Antonio

Deze morgen stond er een hike in het NP op het programma. We werden aan ons hotel met een busje opgehaald en naar het NP gebracht, zo’n 7 km verder. Onder de deskundige begeleiding van een gids begonnen we eraan.

Het Nationaal park Manuel Antonio ligt aan de Grote Oceaan in het kanton Aguirre van de westelijke provincie Puntarenas in de gemeente Manuel Antonio op zeven kilometer ten zuidoosten van de stad Quepos. Het park is een van de drukst bezochte parken van Costa Rica doordat het vanuit San José gemakkelijk te bereiken is. Jaarlijks wordt het park door meer dan 150.000 mensen bezocht. De weg vanaf Manuel Antonio richting park is daarom voorzien van vele accommodaties. Ondanks de drukte is het park een aanrader. Het heeft een oppervlakte van slechts 16.24 km2 en is daarmee het kleinste park van Costa Rica.

Aan de gate is het al aanschuiven. In het park liggen ook 3 mooie stranden dus de Tico’s en Tica’s gaan daar ook graag naartoe, alleen maar om op het strand te liggen en te zwemmen.

Toch weer wat leuke beestjes gezien : luiaards, wasberen, slangen, kikkers, spinnen en sprinkhanen en niet te vergeten de kapucijnaapjes. Al heel veel gezien maar altijd hoog in de bomen, nu redelijk dichtbij.

Desondanks bovenstaand toch niet mijn favoriet, veel te druk. Maar ja.

Rond de middag waren we terug in het hotel voor een verfrissende duik in het zwembad. Doet deugd. Nvdr : geen regen gehad. Daarna besloten om met de auto tot in Quepos te rijden, hier niet ver vandaan. We parkeerden de auto aan de Marina en gingen te voet verder. Kijk daar … een kapper. Ikke mijnen bol even laten gladscheren voor 3000 colones, das 5 US$. Nog goedkoper dan in de Abdelstraat.

Apero in het hotel en een lekker diner afgesloten met een koffie.

Tot morgen.