29 juni : Tortuguero

Pickup in San Jose omstreeks 06u20. Samen met een moeder en zoon uit de Canarische Eilanden en een familie uit de UK vertrokken we richting Gualipes – ontbijt – een uurtje rijden, Daarna dwars door ananas en bananen country – Delmonte en Chiquita – richting het vertrekpunt van de boten, weer een uurtje. Tortuguero is alleen bereikbaar met de boot of met het vliegtuig. De boot is het leukste. Je vaart ongeveer een uur over de rivier omringd door tropisch regenwoud, schitterend. 

Toen de gids een verhaal vertelde, zag onze schipper iets bewegen op het water. Een slang dus : de green vine snake, felgroen maar niet giftig.

Bij aankomst in de Manatus Lodge een drankje gekregen en naar de kamer gegaan. En wat voor een …. Mady en ik moeten via WhatsApp met mekaar communiceren, zo groot is ze. Airco, TV, wifi, binnen en buitendouche. Er woont zelfs een hagedis in de pompbak.

Een woordje over Tortuguero :

Nationaal park Tortuguero is een van de populairste parken van Costa Rica. Het ligt in de provincie Limón aan de noordoostelijke Atlantische kust ongeveer 80 kilometer ten noorden van de Caribische stad Limon. Het park is opgericht in 1975 en heeft een oppervlakte van 77.032 hectare waarvan 52.000 hectare in de oceaan. Het biedt bescherming aan zeeschildpadden die hier van juli tot oktober hun eieren komen leggen.

Het dorp Tortuguero bestaat pas sinds 1930 toen een Colombiaanse familie zich in het gebied vestigde. Rond 1940 werd in Tortuguero begonnen met de exploitatie van het regenwoud. Om het transporteren van het hout te vergemakkelijken werden er kanalen gegraven. Vandaag de dag is er in de omgeving nog weinig oerbos over. Het grootste deel van de vegetatie bestaat uit secundair bos. In 1975 is het nationaal park ontstaan om het gebied te beschermen. Als gevolg hiervan komt een groeiend aantal zeeschilpadden op het langgerekte strand van Tortuguero nestelen. De belangrijkste bron van inkomsten voor de bewoners van Tortuguero is het toerisme. Temperatuur is hier constant rond de 32 graden en een relatieve luchtvochtigheid van 90%, zweten dus.

Het Manatus hotel is klein van opzet - kan maar 24 personen herbergen - maar o zo prachig.  Het is ook het enige hotel in deze regio met airco.  De staf is behulpzaam en vriendelijk en het eten is a la carte, echt lekker.  De grote bungalows liggen verspreid over het gebied.  

Om 15u00 gingen we per boot naar Tortuguero Village. Van daaruit even naar het strand. Veel wind, dus woelige zee. Ik ging even de temperatuur van het water voelen en kreeg direct een golf over mijn voeten. Sandalen kleddernat. En het hield niet op. De lucht zag bijna zwart en het duurde niet lang voor we een onweersbui over ons heen kregen. Toch de weergoden getrotseerd en een wandeling door het dorp gemaakt. Leuk plekje.

De geplande avondsafari werd uitgesteld tot morgen door de regen. Rond de zessen een cocktail aan het water en daarna diner. En lekker dat het was. TM was “in heaven”.

Nu rustig aant genieten van een Centernario en straks onder de wol. Morgen 2 tochtjes op de kanalen op zoek naar wildlife.

Salut.

28 juni : Irazu vulkaan, Lankester Gardens & Orosi vallei :

Na het ontbijt werden we door het agentschap opgepikt voor een dagtrip met een internationaal gezelschap. Eerste stop de Irazu vulkaan. Als één van de hoogste toppen van het land (ruim 3400m) rijst de Irazú aan de oostkant van San José hoog op. De vulkaan ligt op ongeveer twee uur reizen van de hoofdstad. Een prachtige slingerweg die je als een godheid laat neerkijken op de stad Cartago, je een kleurrijk beeld geeft van de aardappel- en uienboeren die op de flanken werken en een landschap dat drastisch verandert naarmate je hoger komt, brengt je naar de top. Bovenop de vulkaan groeit geen boom meer: slechts lage struiken en vetplantjes overleven de soms barre weersomstandigheden.


Een korte wandeling brengt je naar een zeer oude krater, waarin twee jongere kraters te bezichtigen zijn. De hoofdkrater is het meest spectaculair: je kijkt naar beneden naar een ondefinieerbaar blauw/groen kratermeer. Dat meer hebben we dus niet gezien. Je kon niet dichtbij de rand komen. Een uitkijkpunt geeft je - mits het weer dat toelaat - zicht op de Centrale Vallei en de Atlantische laagvlakte.
De Irazú is een actieve vulkaan die in de loop van de eeuwen een aantal grote uitbarstingen heeft gekend. Bij de laatste grote uitbarsting - in 1963 – was een enorme rookkolom zichtbaar en as dwarrelde honderden kilometers ver nog neer. Van die activiteit is normaal gesproken weinig te zien. De temperatuur van het kratermeer is 35 °C en stijgt naar 70 °C in de buurt van fumarollen; als je goed kijkt kan je het meer inderdaad op sommige plaatsen zien borrelen.

2de stop : Lankester Gardens :

Deze tuin is vooral bekend om zijn collectie orchideeën, +/- 1000 verschillende soorten uit de ganse wereld, waaronder de grootste verzameling miniatuur-orchideeën van +/- 1 millimeter klein. Hiernaast zijn er vele cactussen, bromelia's, palmbomen, bamboe, heliconia's en een tropisch woud.

12 jaar geleden zijn we hier ook geweest. Toen hebben we hier meer dan een halve dag in rondgelopen, nu ongeveer 50 minuten. Toch de moeite.

3de stop : Cartago : de basilica de la Virgen de Los Angeles :

Dit is de meest bekende kerk van Costa Rica en duidt de plek aan waar in 1635 de zwarte madonna van Los Angeles (La Negrita) verscheen aan een meisje. Ze verscheen in de vorm van een klein poppetje dat -ook al werd het verplaatst- steeds weer op dezelfde plek opdook. Tegenwoordig is de zwarte madonna van Los Angeles de beschermheilige van Costa Rica. Aan de madonna worden sterk genezende krachten toegeschreven. In de kerk kun je vitrinekasten gevuld met gouden en zilveren miniaturen van diverse lichaamsdelen zien, die dankbare gelovigen na genezing aan haar hebben opgedragen. De gelovigen kruipen langs de middengang naar het altaar. De zwarte madonna

van Los Angeles wordt op 2 augustus herdacht met een grote bedevaart in de hoofdstad.

4de stop : Orosi vallei :

De Orosi vallei in Costa Rica is zeer bijzonder gelegen. De Rio Reventazón loopt tussen 2 bergruggen door en vormt een zeer vruchtbaar gebied, waar veel koffie wordt verbouwd. De Cachí dam die in de rivier gemaakt is, vormt het mooie Cachí meer. Lunch in een resto midden in een koffieplantage vlak aan het meer. Schitterende plek.

Verkeer van en naar San Jose is een hel. Ellenlange files. Omstreeks 17u00 waren we terug in het hotel en toen begon de regen … Een mooie dag en weer prachtige dingen gezien. Morgen vroeg op. We verkassen naar Tortuguero. Nog even de koffer herschikken en even proeven van de rum. Tot morgen.

27 juni : San Jose

Dinsdag 27 juni : San Jose

Vandaag om 6u30 wakker. Madam lag nog goe te ronken. Nota van MM : ze had ook niet geslapen op de vlieger. Eerste CR ontbijt omstreeks 7u30 : rijst met zwarte bonen, roereieren en een soort van stoofvlees, fruitsap en koffie. Daarna nog wat stukjes ananas, meloen en papaya. (zonder Carlsberg).

Ik had op het net gelezen dat er iemand geleide wandelingen door de stad verzorgd. Die vertrekken om 09u00 aan het plein voor het Nationaal Theater. Leek me wel leuk. Wij daar tot half 10 gezeten maar niemand gezien. Dan maar zelf op weg naar ….. de markt. Kleurrijk en geurrijk …

Aan de Plein van de Democratie is er nog een markt …. met souvenirs. Ook daar naartoe. Tegen een uur of 11 tijd om de innerlijke mens te verfrissen. Mady een ijskoffie en ik natuurlijk het plaatselijke bier, een Imperial.

We zaten aan de Avenida Central dus was er veel passage. Wat me opviel was dat de lokale Tica’s een stevige poep hebben en een beetje hoger nog van alles stevig en groot ….. Pffft. Zelfs de etalagepoppen zijn welgevormd.

Na een lichte lunch – wrap met kip – tijd om wat water op te slaan in de lokale supermarkt. Hadden ze daar toch Centenario zeker ! Die kans liet ik niet liggen.

Daarna terug naar het hotel om wat bij te komen. Het was hier deze morgen al 27 graden en bewolkt. Nu is het aan het druppelen. Lekker. Subiet de fles van Stina opmaken. Morgen gaan we heel de dag op pad.

Zo’n lange vliegreis kruipt toch in je kleren, we zijn allebei nog doodmoe.

Tot morgen.

26 juni : vertrek

Maandag 26 juni : D-Day !

Alle koffers en toestanden waren gepakt. Wekker stond op 06u00. Nog even de buren op de hoogte gebracht en dan de auto in, op weg naar Schiphol.

Toch een half uurtje file onderweg. De auto netjes op P3 lang parkeren gezet en dan met de shuttle naar de vertrekhal. We hadden onze instapkaarten al afgedrukt en op onze telefoons staan. Geen incheckbalies meer maar een kast met de schuifdeur waar je je koffer moest inzetten. Gewicht werd gecontroleerd en de barcode van de instapkaart gescand. De bagagelabels kwamen er zo uitgerold, die moesten we zelf aan de koffer plakken. Geen overgewicht dus de koffer verdween op de band. Dan de security …. 30 minuten aanschuiven met daarna een bodyscan en controle van de handbagage. Geen probleem, we hadden tijd. Daarna paspoortcontrole, ook geheel geautomatiseerd. Binnenkort hebben ze daar geen personeel meer voor nodig.

Nog even iets geknabbeld en gedronken – Heineken – bah en op naar de gate.

De Boeing 777 van KLM vertrok precies op tijd richting Panama, een 10 uurtjes vliegen. Ik heb zoals gewoonlijk de meeste tijd geslapen. Heb in een wakkere periode toch nog Rogue One gezien. Bij aankomst in Panama moesten we een drietal uurtjes wachten voor onze aansluiting naar San Jose in Costa Rica. We begonnen stilaan moe te worden. Om 21u55 steeg het vliegtuig op. Na anderhalf uur touchdown in San Jose. Weer de nodige verplichtingen voldoen en naar de exit. Daar stond iemand van het reisburo ons op te wachten en die bracht ons naar ons hotel de Sleep Inn in downtown San Jose. Het was ongeveer middernacht toen we op de kamer waren. Stina had weer voor een lekkere frisse chardonnay gezorgd, die smaakte. Op dit moment ligt TM al te snurken. De wekker staat op 08u00 morgenvroeg. Even bijkomen van de trip.

Morgen geen programma. We gaan gewoon wat sightseeing doen. Slaapwel.

Het begint te kriebelen ...

Maandag om 12u55 met KLM via Panama naar San José