22 juli : San Gerardo De Dota

Deze morgen om 06u00 afspraak met de Quetzal gids. Met de auto een tiental minuutjes rijden naar een plek langs de baan waar al vogelspotters door hun telescoop stonden de kijken. En ja hoor, hoog in een boom zat hij al. Een jong met een pluizige kop. Prachtige kleuren ! We bleven maar door de telescoop kijken en foto’s nemen. Een beetje verder zaten een specht en een toucanet. 

Dan kwam er een zwerm parkieten aangevlogen. Een beetje verder aan de andere kant van de weg nog een Quetzal. Nu zat hij met zijn rug naar ons toe. Perfectamento !

Na het vogelen zijn we nog een wandeling aan het hotel gaan maken. Er lopen daar 3 trails, de ene al wat langer dan de andere. 

Niet veel vogeltjes gezien maar toch weer een orchideetje gevonden.

De wolken begonnen lager te hangen en de zon verdween. Het begon te miezeren. Toen we terug aan het hotel kwamen was het al serieus aant druppelen en nu is het aant gieten.

Tijd om de koffer weer wat op orde te brengen. Morgen terug naar San Jose.  

21 juli : San Gerardo De Dota

Voor het slapengaan gisteren dat vuurtje opgezet. Alles voelde vochtig aan, zelfs de lakens, dus dat hielp. Wat langer geslapen deze keer, het was pas 07u00 toen we verrezen. Na het ontbijt een wandeling langs de Rio Savegre gedaan tot aan de eerste waterval. We passeerden een forellen kwekerij. Het is eigenlijk zalmforel. Serieuze beestjes en ook lekker volgens TM. Koud bij de lunch en warm bij het diner. 

Een leuke trip door nevelregenwoud. Bromelia’s, varens en mossen op de bomen, echter weinig orchideeën.

Na de lunch een verdiende massage in de spa van een uurtje. Na 4 weken konden we dat wel gebruiken. We hebben er echt van genoten.

Morgen op zoek naar de Quetzal. Batterijen van de camera’s en smartphones zijn al aant opladen.

TM heeft nog een extra deken gevonden in de kast. Het vuurtje staat op volle kracht. Denk niet dat we kou zullen hebben deze nacht. Volgens de smartphone is het nu maar 10 graden ! Pfft.

Tot morgen

20 juli : San Gerardo De Dota

Deze morgen de boot genomen om 07u00. De tocht naar Sierpe ging vlotjes, kalme zee. De auto stond nog steeds op dezelfde plaats. Even de parking afrekenen, 12$, en dan op weg. Onze Belgische vrienden gingen dezelfde kant uit dus die gingen we in de Savegre wel terugzien. Eerst een stuk kustweg tot voorbij Dominical en dan de bergen in. Leuke smalle baantjes die omhoog gingen. Het duurde niet lang of we zaten weer in de wolken. Ik gaf het commando over aan TM. Toen de wolken optrokken kregen we prachtige landschappen te zien. En het koelde af. Aan de kust was het een 37 graden, nu ging het richting 15. Frisjes dus. 

De laatste 10 km ging over onverharde weg. Geen gravel maar kapotgereden asfalt met putten. Rustig aan dus. Omhoog en omlaag in 1ste versnelling, ik weet niet hoeveel benzine we er hebben doorgedraaid maar het zal wel dik tegen de 18 liter zijn.

Rond de middag reden we het domein van de Savegre Lodge binnen. Deze ligt in een vallei naast de Savegre rivier. Frisjes maar mooi. Een mooie tuin met veel bloemen en dus veel vlinders en vogels. We kregen een ruime bungalow met 2 king size bedden, terras, badkamer kluisje en zeeeer belangrijk een elektrisch vuurtje.

De rest van de tijd doorgebracht in de tuin en vogeltjes gespot.

Happy hour in de bar en een lekkere dikke hamburger als diner. Tot morgen.

19 juli : Drake Bay.

Vandaag gaan we snorkelen aan Cano Eiland, een 45 minuten varen van hier. Weer vroeg op. Op de heenweg ogen goed open want de kans bestaat dat je walvissen en dolfijnen ziet. Ikke dus als eerste dolfijnen gespot. Een groepje van een 10-tal jonge dieren. Schitterend.

Er stond noorderwind aan de snorkelplaats dus de zee was ruw met veel golven, niet echt goed. Zicht onder water was betrekkelijk. Er is geen rif maar wel vulkaanrotsen met hier en daar wat koraal. Waar er alleen zand op de bodem lag, zagen we niets. Op de ondiepere plekken toch wat mooie soorten gezien zoals een koffervis, …..

TM zag het even niet meer zitten. Ze werd misselijk door de golven en besloot de 2de snorkeltocht over te slaan. Op de boot was het niet veel beter want die kabbelde maar wat rond en zo werd ze nog misselijker.

Ze was echter niet alleen. Een Duits meisje had haar ontbijt al aan de golven toevertrouwd.

Dan maar de weg – zeg maar vaarbaan – naar het hotel terug ingezet. Rond 13u30 waren we terug. Madam ligt nu te ronken in haar hangmat.

Een beetje teleurstellend, maar ja we zijn ondertussen al verwend.

Straks de koffers wat herschikken want morgen varen we terug naar Sierpe, weer vroeg op. Daar pikken we de auto op en gaan verder naar onze laatste bestemming San Gerardo De Dota om de Quetzal in het vizier te krijgen.

Tot morgen.

18 juli : Drake Bay

Vroeg op om 04u30. Ontbijt om 05u00 en vertrek om 05u30. Met de boot naar Corcovado NP, een uur en 20 minuten varen langs de kust.

Op het strand afgezet aan 1 van de 6 ranger stations. Een erg leuke wandeling door laagland oerwoud. We zagen al direct een agouti lopen. De brulapen maakten veel lawaai. Een beetje verder een troep squirrel monkeys, de kleinste soort van de 4. Dan hoorden we de roep van de ara’s, schitterende vogels. 

Nog wat verder kapucijnapen gespot. Een ijsvogel aan de rivier en als kers op de taart een miereneter in een boom. Mooi.

Toen we langs het strand terugwandelden naar de pickup plaats zagen we een hele troep neusbeertjes passeren, met hun staart omhoog. Prachtig.

Met de boottocht erbij zijn we toch een uur of 9 op pad geweest in deze “lost world”.

Terug in het hotel nog even een plons in de oceaan om wat bij te komen.

Apero aan het zwembad. De kamersleutel hangt aan een stuk bamboe, dus redelijk groot om weg te moffelen. Bij het diner waren we een tafel aan het uitkiezen. Uiteindelijk hadden we toch een andere tafel genomen. Ik had de kamersleutel op de eerste tafel laten staan. In de loop van het eten kreeg ik in de mot dat de sleutel weg was. Overal gaan zoeken en vragen. De huisbaas gaf me een loper om in de kamer te gaan kijken maar ik wist zeker dat hij daar niet lag. Toen ik terugkwam lag heel het restaurant in een deuk. De Belg aan de andere tafel had de sleutel gevonden en aan Mady gegeven. Iedereen had besloten om mij nog wat langer te laten zoeken. Onze tafelgenoot gaf me zelfs een zaklamp. Maar ik voelde nattigheid. De sleutel was terecht.

Weeral een mooie dag in dit tropische paradijs. Een rummeke als afsluiter.

Slaapwel.

17 juli : Drake Bay

Op de website van het Pirate Cove hotel gelezen dat de weg van Uvita naar Drake in het regenseizoen – nu dus – soms moeilijk te berijden valt omdat een aantal rivieren de weg kruisen en het water dan hoog staat. Niet door te komen, zelfs niet met een deftige 4x4. Even een whatsapp naar de touroperator om te vragen hoe het zit. Ze raadden ons aan om om te rijden via Sierpe en daar de boot te nemen naar Drake. Er is parking voor de auto voorzien. Kostenplaatje 25$ pp enkele reis plus 6$ per dag parking. Even Atuu ingeschakeld daar dit had moeten voorzien zijn in de totaalprijs van de reis. Alles kwam goed. We moeten nu enkel de parking voor de auto betalen.

De boot vertrok om 11u30. Via de rivier door het mangrovebos en dan op de oceaan. Een tocht van een uurtje. De kapitein moest alle zeilen bijzetten op de monding van de rivier om veilig over de branding – golven – van de oceaan te komen. Even spannend.

Landing dus op het strand van het hotel, Pirate Cove. De bagage werd naar de receptie gebracht en we kregen een de luxe bungalow toegewezen – met airco … Mooi met zicht op zee vlak aan het strand. Gelijk ons zwemkostuum aangetrokken en gaan zwemmen. Het strand was weer voor ons alleen. Lekker surfen op de branding.

Voor morgen een trek door Corcovado NP geboekt.

Tot morgen.

16 juli : Uvita

Vandaag rustdag. We hebben achter onze bungalow een grasveldje met 2 ligstoelen. Even uitrusten en vogeltjes kijken. Na het ontbijt even met de auto naar de supermarkt want mijn flipflops zijn kapot. Gelijk een paar nieuwe gehaald voor 3,5 $. Dan lekker genieten van de kwetterende vogels en de krekels. En kijk wie we daar hebben …. die hebben we niet meegebracht in onze valies …

Pura vida.

Na de lunch even een siesta gehouden en nu zitten we weer aan de lookout point met zicht op zee.

Morgen verhuizen naar Drake. Dit gaat weer wat worden maar dat vertel ik morgen wel.

Bye

15 juli : Uvita

Om 08u00 vertrokken we met de auto naar Uvita voor onze afspraak met Bahia Aventuras. Bij hen hadden we de Whale Tour geboekt. We waren met 15 personen voor de trip. Daarna terug met de auto naar Marino Ballena NP waar de boot ligt. Vanop het strand door het water de boot op. We hadden al direct geluk : een mannetje bultrug kwam naar de oppervlakte om te ademen. Hij spuit !

Eens die terug de dieperik in gaat kan het tot 20 minuten duren voor die terug bovenkomt. En waar dan ? We speurden met z’n allen de oceaan af. We zagen hem nog een keer of 2. Toen gingen we op zoek naar de vrouwtje met kalf. Die moeten vlugger boven komen en zijn dus makkelijker te volgen. Nog een zeeschildpad gespot ook. De zoektocht scheen op een flop uit te draaien, niks te zien. We voeren dan maar langs de kust op zoek naar vogels. Net toen we de boot gingen stilleggen om een plons in het water te nemen, kreeg de schipper een berichtje dat er even verderop toch een vrouwtje met kalf was gespot. Wij daarheen. Het loonde de moeite. Het kalf was zo vrolijk dat het regelmatig omhoog sprong. Om een goede foto te maken was een probleem aangezien de boot op en neer ging met de deining. Deze ontmoeting maakte de trip zijn geld waard.

Toen we terug aan het strand aangekomen waren, zijn we daar nog een poos gebleven en een lekkere plons in de oceaan gemaakt. Rond 14u00 waren we terug. Eerst in de douche om al dat zout af te spoelen en dan zijn we terug naar het lookout punt gegaan om nog wat vogels te spotten. Weeral geluk : een drietal toekans zaten ons op te wachten.

Rond 18u gaan dineren en dan naar de kamer. Nu even genieten van een Centenario.

Tot morgen.

14 juli : Uvita

We verkassen vandaag naar Uvita, de kortste verplaatsing in onze rondreis, zo’n 68 km. Uvita ligt aan het Marino Ballena NP, Een protected area in zee. De bultrug walvissen komen hier hun jongen ter wereld brengen. Verblijf in de Cusinga Eco Lodge. 10 mooie bungalows op een heuvel met zicht op zee. We kwamen aan omstreeks 11 uur. Onze bungalow was al vrij dus we konden gelijk inchecken. Na de lunch besloten we om naar de strand te gaan. Je moet wel een tocht van 1,6km door het woud ondernemen op een slijkerig pad vol met boomwortels. Op het einde ging het pad steil naar beneden en kwamen we op het strand. Ik had voorafgaand de getijden nagekeken en vanaf 12u was het eb. Dus geen probleem. Er was niemand. We hadden het hele strand voor ons alleen, zo’n 1km zand. Schitterend Robinson Crusoe gevoel. De zee, het strand en dan het regenwoud, helemaal voor ons alleen. Om beurten, je weet nooit wie onze rugzak komt pikken, doken we de Pacific Ocean in. Verfrissend en plezant. Tegen een uur of 4 kwam het tij terug opzetten dus zijn we op ons gemakje teruggekeerd. Tof. Zelfs TM vond dit geweldig.

Even het zout onder de douche afgespoeld en dan naar het lookout point. Daar zaten nog Belgen naar vogels te kijken. Eindelijk een mooie foto van een toekan kunnen maken. We hadden die al veel eerder gezien maar dan hoog in de bomen. Nu zaten ze vlakbij. Bij een glaasje witte wijn de zon zien ondergaan.

Diner was catch of the day met tamarinde saus voor TM en een lekkere steak voor mezelf overgoten met een glaasje witte wijn. Gezellig. Zelfs de temperatuur was aangenaam met een zeebriesje.

Morgen gaan we trachten walvissen te spotten. Slaapwel.

13 juli : Manuel Antonio

We hebben een boottocht door de mangrove geboekt. Die kon pas doorgaan in de namiddag dmv het tij.

Na het ontbijt een plons in het zwembad, lekker want het was al bijna 30 graden. Onze vriend de iguana lag al te zonnen. 

Tegen de middag een lichte lunch en omstreeks 14u30 werden we afgehaald. Er gingn nog 2 families Indiers met ons mee. Na 20 minuten waren we bij het haventje en konden we vertrekken. We waren nog geen 500m verder of we kregen bekijks van een troep kapucijnapen. Gekke beesten. Ze kropen op het dak van de boot en stampten met hun poten om ons te waarschuwen : dit is ons terrein, maak dat je wegkomt. Sommigen kwamen even piepen onder het dak. Het alfa mannetje liet zijn mooi gebit zien. Niet teruglachen, das uitdagen. 

Nog vleermuizen en een hoop vogels gespot. Een leuke omgeving, zo’n mangrovebos. Rond 18u waren we terug. We kregen zelfs nog een diner aangeboden : rijst met bonen, groenten en kip of vis. Lekker.

Bij aankomst in het hotel nog een biertje genuttigd en dan naar bed.

Slaapwel.

12 juli : Manuel Antonio

Deze morgen stond er een hike in het NP op het programma. We werden aan ons hotel met een busje opgehaald en naar het NP gebracht, zo’n 7 km verder. Onder de deskundige begeleiding van een gids begonnen we eraan.

Het Nationaal park Manuel Antonio ligt aan de Grote Oceaan in het kanton Aguirre van de westelijke provincie Puntarenas in de gemeente Manuel Antonio op zeven kilometer ten zuidoosten van de stad Quepos. Het park is een van de drukst bezochte parken van Costa Rica doordat het vanuit San José gemakkelijk te bereiken is. Jaarlijks wordt het park door meer dan 150.000 mensen bezocht. De weg vanaf Manuel Antonio richting park is daarom voorzien van vele accommodaties. Ondanks de drukte is het park een aanrader. Het heeft een oppervlakte van slechts 16.24 km2 en is daarmee het kleinste park van Costa Rica.

Aan de gate is het al aanschuiven. In het park liggen ook 3 mooie stranden dus de Tico’s en Tica’s gaan daar ook graag naartoe, alleen maar om op het strand te liggen en te zwemmen.

Toch weer wat leuke beestjes gezien : luiaards, wasberen, slangen, kikkers, spinnen en sprinkhanen en niet te vergeten de kapucijnaapjes. Al heel veel gezien maar altijd hoog in de bomen, nu redelijk dichtbij.

Desondanks bovenstaand toch niet mijn favoriet, veel te druk. Maar ja.

Rond de middag waren we terug in het hotel voor een verfrissende duik in het zwembad. Doet deugd. Nvdr : geen regen gehad. Daarna besloten om met de auto tot in Quepos te rijden, hier niet ver vandaan. We parkeerden de auto aan de Marina en gingen te voet verder. Kijk daar … een kapper. Ikke mijnen bol even laten gladscheren voor 3000 colones, das 5 US$. Nog goedkoper dan in de Abdelstraat.

Apero in het hotel en een lekker diner afgesloten met een koffie.

Tot morgen.

11 juli : Manuel Antonio

Deze morgen na het ontbijt ingepakt en hop de auto in richting Manuel Antonio aan de Pacific. Eerst nog anderhalf uur de bumpy road, pfft.

Er waren gieren aant rondcirkelen boven in de lucht en plotsklaps maakte er ene een landing op een paaltje vlak naast de auto, een kalkoengier.

We reden door prachtige landschappen met mooie vergezichten. Eens de bumpy road voorbij ging het rijden supervlot. We passeerden een rivier met ….. krokodillen ! Supervette beesten. Niet de moment om pootje te baden.

Lunch aan zee met een hamburger in een surfers cafe, Tegen 3 uur waren we op onze bestemming, Hotel Tabulia Tree. Lekker warm, zo’n 30 graden en …. regen met donder en bliksem.

De was ingeleverd, uitstappen gepland en een plons gemaakt in het zwembad. We zagen 2 toekans in een boom verderop. Daarna naar de bar : Costa Rica speelt tegen Canada in de Gold Cup Soccer 2017. Diner met rijst en kip voor mij en voor TM rijst met zeevruchten. Lekker. Subiet naar bed, de airco staat aan. Tot morgen.

10 juli : Monteverde

Het regent weer …. maar ja, green season en nevelwoud. Wat had je anders verwacht. Geen probleem, poncho’s en botinnen aan en op weg naar Santa Helena NP. Afgesproken met een gids om 07u30. 10 km onverharde – bumpy road – en veel stenen en modder. Toch maar de 4x4 aangezet. Je weet maar nooit. Mooi op tijd aangekomen en op weg met gids. Dit woud is nog meer dichtbegroeid dan Monteverde. Je loopt echt in de wolken. Nog meer mos en epifyten. Schitterend. Veel boomvarens ook.

De gids toonde ons een holletje in de grond en wat kwam er piepen ? Een tarantula. Gelukkig bleef ze in haar hol.

Al ooit een epifytentak gezien ? Staat mooi in de orchideeenkas …..

Buiten vogels hebben we niet veel gezien. De omgeving maakte veel goed.

Bijna op het einde van de tour een zwarte kalkoen gezien. Weeral wat bijgeleerd.

Op de terugweg een halte aan de Monteverde Coffee Shop waar we genoten van een lekkere koffie en een stukje taart, ikke chocoladetaart en TM een warme kaneeltaart met pistachenoten en amandelen, caloriebommeke. Gelijk 2 pakjes koffiebonen gekocht. Volgens de eigenaar blijft die 7 maand goed, dus dat komt goed.

Subiet naar de bar, het is Happy Hour, 2 voor de prijs van 1 !

Morgen naar de Pacific – Manuel Antonio. Hopelijk wat warmer en droger.

See Yah.