Zondag 1 juli :

Deze morgen zijn we een lokale wijnboerderij gaan bezoeken. Ik wou toch eens van naderbij bekijken hoe die txakoli smaakt. We kregen het adres van de vrouw des huizes. Een Casa Rural op 5km. Bij de oprit zagen we de druiven al staan.

Een vriendelijke mevrouw kwam ons tegemoet. We vertelden haar dat we gestuurd waren door Goiena en kregen een korte (letterlijk) rondleiding. Uiteindelijk trok ze toch een fles open en mochten we proeven. Niet slecht. We hebben 2 flesjes meegenomen.

Bij het vertrek vertikte de auto om verder te rijden. Een grote waarschuwing kwam op de display : motorproblemen ! Ga naar de dichtstbijzijnde garage. Ja lap, wat nu ? Ik dacht, laat ons even wachten, die waarschuwing gaat wel weg; en inderdaad, na een kwartiertje was er niks meer te zien, dus wij terug op weg. Geen problemen meer gehad.

Dan trokken we naar Guernica. Deze stad ligt aan het begin van de Ria de Guernica, 34km ten oosten van Bilbao. Op 26 april 1937, een marktdag, werd de stad volkomen onverwacht gebombardeerd door de Duitsers en dit op bevel van Franco, met 2000 doden tot gevolg.

De afgevaardigden van Biskaje kwamen bijeen onder de heilige eik in deze stad. De huidige werd in 2005 geplant. Hij kwam in de plaats van de boom uit 1860 die de oorspronkelijke boom verving. Van deze laatste bestaat uitsluitend nog de stam, die in een tempeltje wordt bewaard. De eeuwenoude boom is nog steeds een plek voor stille overpeinzing. We bezochten de Sala de la Vidriera met zijn enorm gebrandschilderd plafond en de huidige parlementszaal. Indrukwekkend.

Na het rondkuieren zijn we in het centrum een pintxos menutje gaan eten : 6 stuks voor 9€. Ik vroeg een biertje en kreeg het lokale : pils met citroen. Niet echt lekker en niet te vergelijken met een Hoegaarden.

Ik wou wat rust inbouwen vandaag want we hebben ondertussen toch al wat afgewandeld dus stelde ik voor om terug naar het hotel te rijden. Het was warm en de zon scheen dus TM kon in de tuin een kleurtje opdoen en ik kon mijn verslag verder schrijven. Hoe dichter we kwamen hoe dreigender de lucht werd. We waren nog niet goed binnen of het onweer barstte los. Donder en bliksem en een hoop regen. Dan maar de TV opgezet en gezien hoe Spanje zichzelf naar huis heeft gespeeld. Mijn prono voor de finale klopt al niet meer : ik had België – Spanje.

Na een lekkere douche zijn we terug naar de kust gereden om te dineren. Morgen verkassen naar Santander. Tot morgen.